بدترین قطعنامه علیه ایران چه زمانی تصویب شد؟/ نقش سعید جلیلی بر تصویب قطعنامه ۱۹۲۹ و ایجاد یک بن‌بست دیپلماتیک
شورای امنیت سازمان ملل متحد بین سال‌های ۱۳۸۵ تا ۱۳۸۹ (۲۰۰۶-۲۰۱۰) شش قطعنامه علیه ایران به دلیل فعالیت‌های هسته‌ای کشورمان تصویب کرد که چهار مورد آن بین سال‌های ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۰ (۲۰۰۷-۲۰۱۱) تحریم‌ها و خواسته‌های مشخصی را علیه تهران اعمال نمود. این گزارش محتوای قطعنامه‌های ۱۷۴۷، ۱۸۰۳، ۱۸۳۵ و ۱۹۲۹ را به‌صورت تفصیلی بررسی می‌کند.
پس از آن که برنامه هسته‌ای ایران در سال ۱۳۸۱ (۲۰۰۲) با اطلاعاتی دستکاری شده در رسانه های جهان برجسته سازی شد، شورای امنیت سازمان ملل از سال ۱۳۸۵ (۲۰۰۶) با تصویب قطعنامه ۱۶۹۶ خواستار توقف فعالیت‌های غنی‌سازی اورانیوم توسط ایران شد. عدم همکاری ایران با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) و ادامه غنی‌سازی، منجر به تصویب شش قطعنامه بین سال‌های ۱۳۸۵ تا ۱۳۸۹ (۲۰۰۶-۲۰۱۰) شد که چهار مورد آن (۱۷۴۷، ۱۸۰۳، ۱۸۳۵ و ۱۹۲۹) در بازه ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۰ (۲۰۰۷-۲۰۱۱) قرار دارند.
این قطعنامه‌ها تحریم‌هایی را در حوزه‌های تسلیحاتی، مالی، و تجاری اعمال کردند و خواسته‌هایی مانند توقف غنی‌سازی و همکاری با آژانس را مطرح نمودند. قطعنامه ۱۹۲۹، به‌عنوان سخت‌گیرانه‌ترین مورد، در زمان مذاکرات سعید جلیلی و پس از رد پیشنهادهای دیپلماتیک گروه ۵+۱ (چین، فرانسه، آلمان، روسیه، بریتانیا، و آمریکا) به تصویب رسید.
